Ford Kuga

De vernieuwde Ford Kuga beleefde zijn persdooprit tijdens een roadtrip die de wagen in vijftien etappes van Athene naar de Noordkaap voerde. Ik koos voor de voorlaatste, hoog in Lapland.

In de terechte veronderstelling dat veel van mijn collega's zouden kiezen voor de etappe die op de Noordkaap eindigde, en omdat ik toch wel van de eindeloze witte decors van Lapland hou, koos ik voor de voorlaatste hoognoordelijke "leg". Ik heb de Noordkaap al twee keer bezocht. Je auto parkeren op de daartoe voorziene parkeerplaatsen voor de Noordkaaphal en dan nog 3 à 400 meter door de kou en altijd ijzige wind ploeteren om, op wat niet eens het noordelijkste punt van Europa is, een selfie te nemen met ijspegels aan je neus: nee, bedankt, een derde keer hoeft voor mij niet.

Dus na een lange vlucht vanuit Brussel via Stockholm naar het Finse Ivalo: eerste kennismaking met stevige vrieskou, die door de drogere lucht daar lang niet zo koud aanvoelt als hier in België. Het traditionale stoofpotje van gedroogd rendiervlees smaakt best lekker, al heb ik nooit begrepen waarom ze in dat hoge noorden voor hun rendiervlees dezelfde bewaarmethode gebruiken als de Portugese backeljau (gedroogde vis): de Finse huizen zijn omringd door natuurlijke diepvriezers. Maar het waren de Noormannen die op hun zuiderse verovertochten het inzouten en drogen van vis van de Portugezen afgekeken hadden, en in de zomer zijn er heel wat skandinavische gebieden die van een vrij zacht klimaat genieten.

In afwachting dat de deelnemers aan de dertiende etappe in Ivalo toekwamen, dan maar een snowscootertocht gemaakt. Dat is altijd een bijzonder aangename ervaring, ook al is het in een langgerekt konvooi waarin je door de benzinegeuren uit de uitlaten van je voorgangers bedwelmd wordt. Wat wil een Petrolhead nog meer?

Dat het de dertiende etappe was die we aflosten, zullen ze geweten hebben: bij aankomst op de parking werd één van de Kuga's aangereden door een andere auto (of was het andersom?), maar de schade was beperkt.

Wel voorzien van winterbanden, maar zonder de nagels die in deze contreien gebruikelijk zijn, ga ik toch een beetje schuw de weg op. Strooien met zout wordt hier niet gedaan, enkel op kruispunten en op ronde punten kiepert een vrachtwagen een laagje scherp zand over de sneeuw, en that's it. Rijdend met de nodige omzichtigheid blijkt dat de winterbanden toch wel op hun taak berekend zijn, maar een tegenliggende mastodont van een vrachtwagen kruisen blijft toch altijd een beetje spannend.

Dat Ford zijn Kuga onder deze omstandigheden niet met nagelbanden had uitgerust, bleek om te bewijzen dat het vernieuwde intelligente All Wheel Drive een uitstekende grip verzekert, ook op gladde tot zeer gladde ondergrond. Het koppel wordt namelijk per individueel wiel aangepast om de grip te optimaliseren. Dat gaat samen met Curve Control en Torque Vectoring Control, die ervoor zorgen dat de bestuurder de controle behoudt, ook als een bocht te snel wordt ingegaan of door in bochten de binnenste wielen lichtjes af te remmen, waardoor de stabiliteit toeneemt. We hebben het effect daarvan aan den lijve ondervonden, want ik heb me enkele keren bezondigd aan het te snel ingaan van een bocht (tegen dik 130 per uur op een eenvoudige besneeuwde tweevaksweg), en zoals je ziet kan ik het nog navertellen.

De nieuwe Kuga is verder voorzien van snufjes die niet onmisbaar zijn, maar die het leven met de wagen veraangenamen: automatische parkeerhulp, SYNC3 communicatie- en entertainmentsysteem, Active City Stop, en andere zoals een handsfree te bedienen achterklep (openen of sluiten ervan door een trapbeweging onder de bumper - niet tegen de bumper ajb!).

En de prijzen: die zijn zo goed als niet mee geëvolueerd! - LDR